Heinrich Otto Wieland
| Heinrich Otto Wieland | |
 | |
| Rođenje | 4. jun 1877. Pforzheim, Baden, Njemačka |
|---|---|
| Smrt | 5. 8. 1957. (dob: 80) Starnberg, Bavarska, Zapadna Njemačka |
| Polje | kemija |
| Institucija | Tehnički univerzitet u Münchenu 1913-21, Univerzitet u Freiburgu 1921-25, |
| Alma mater | Univerzitet u Münchenu |
| Akademski mentor | Johannes Thiele |
| Istaknuti studenti | Rolf Huisgen, Leopold Horner |
| Poznat po | proučavanje žučnih kiselina |
| Istaknute nagrade | Nobelova nagrada za kemiju (1927) |
Heinrich Otto Wieland (4. jun 1877 – 5. august 1957) bio je njemački kemičar. Poznat je po tome što je godine 1927. dobio Nobelovu nagradu za kemiju u znak priznanja za istraživanje žučnih kiselina. [1][2] In 1901 Wieland received his doctorate at the University of Munich while studying under Johannes Thiele.
Za vrijeme prvog svjetskog rata je pod Fritzom Haberom radio na proizvodnji iperita. Godine 1941. je sintentizirao alfa-amanitin.
Wieland je bio rodbinski povezan s Alfredom Boehringerom, osnivačem farmaceutske kompanije Boehringer Ingelheim, s kojom je od 1915. i 1920. i poslovno surađivao. Ista tvrtka od 1964. sponzorira prestižnu nagradu Otto Wieland koja se dijeli za istaživanja na polju lipida.
- ↑ P. Karrer (1958). „Heinrich Wieland. 1877-1957”. Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society 4 (2): 340–352. DOI:10.1098/rsbm.1958.0026.
- ↑ Bernhard Witkop (1993). „Remembering Heinrich Wieland (1877-1957) portrait of an organic chemist and founder of modern biochemistry”. Medicinal Research Reviews 12 (3): 195–274. DOI:10.1002/med.2610120303.
